Het gedicht dat voor mij een eyeopener was.
I
Ik loop langs de straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik val erin Ik ben verloren….
ik ben hulpeloos
Het is niet mijn schuld
Het duurt een eeuwigheid om eruit te komen
II
Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik doe alsof ik die niet zie Ik val er weer in
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plaats ben
Maar het is niet mijn schuld
Het duurt nog steeds lang om eruit te komen
III
Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik zie dat die er is
Maar ik val er toch in…het is een gewoonte
Mijn ogen zijn open
Ik weet waar ik ben
Het is mijn schuld
Ik klim er direct uit
IV
Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik loop er omheen
V
Ik loop langs een andere straat….
(gedicht door Portia Nelson)
Link: ik wil meer weten